Poród


Nie taki diabeł straszny.

Każdy poród jest inny, bo każda z nas jest inna. Inne są warunki w szpitalach, przygotowania, predyspozycje fizjologiczne i psychiczne każdej przyszłej mamy. Najlepsze co możemy zrobić to pogodzić się z faktem, że skoro już jesteśmy w ciąży, to kiedyś przyjdzie jej kres i tym końcem a zarazem początkiem będzie poród. Jest jednak kilka rzeczy, które możemy zrobić dla siebie i dziecka, przygotować się do tej chwili jak najlepiej możemy.

Opowieści

Zanim zaczniecie się jednak przygotowywać drogie mamy, to proponuję odstawić na jakiś czas wujka Googla, nie szukać informacji jak poród wygląda, czy boli, czy naprawdę tak bardzo boli, czy wytrzymam, ale czy to aż tak boli? Odnalezione odpowiedzi na te pytania nic Wam nie pomogą, bez względu na to co znajdziecie. Dopiero w chwili Waszego porodu okaże się jak będzie on wyglądał dla Was.

Do wszystkich mam, które już to przeżyły mam uwagę: jeśli nie macie nic miłego do powiedzenia, to nie mówcie nic!! Dlaczego każda kobieta (no prawie każda), która już urodziła czuje obowiązek nastraszenia swojej koleżanki, znajomej lub innej bliskiej jakie to będzie straszne, jaki to ból i przerażenie.

Ciężarna ma już wystarczająco dużo na głowie, nie musi wysłuchiwać jeszcze opowieści z krypty, koszmaru z ulicy wiązów ani powtórki z halloween. Polecam opowiadanie pokrzepiających momentów i omijanie tej części, która droga przez park jednak nie jest, a i tak musimy ją wszystkie przejść.

Przygotowania

Polecam wszystko co pomoże w porodzie i tuż po nim. Zwłaszcza ćwiczenie mięśni Kegla (postaram się niebawem dodać osobny post w tej kwestii), ćwiczenia rozciągające, relaksacyjne i oddechowe.

Ja postanowiłam przygotować się do porodu psychicznie. Nastawić pozytywnie, wizualizować poród taki jaki chciałabym przeżyć, odganiać złe myśli i uczyć się kontrolować i rozumieć własne ciało. I wiecie co? Pomogło! Medytacja działa cuda. Jeśli potrafimy odpowiednio skierować nasze myśli, to poród może być fantastycznym przeżyciem.

Na zajęciach edukacyjnych i szkoły rodzenia poznałam zagadnienie porodu w ekstazie. Za pomocą pozytywnych myśli i odpowiedniego nastawienia można poród przeżyć bez bólu, a wręcz w radości, czyli tak zwany poród w ekstazie.

Rzeczywistość (poród)

Nikogo straszyć nie będę, ani swoich koszmarów opisywać, bo nie ma o czym. Nie było koszmaru, histerii, bólu ani rzezi. Było śmiesznie, fajnie, przyjemnie. Było szybko, wesoło, sprawnie. Ale były łzy, łzy szczęścia.

Mój poród jak na pierworódkę ponoć był niestandardowy. Oznacza to, że zdarza się rzadziej niż częściej aby kobieta rodząca pierwszy raz miała tak sprawny poród.

No więc było tak: jechaliśmy akurat na zakupy z mężem. Do porodu jeszcze ponad 2 tygodnie, prawie 3, więc luz. Wyszłam z samochodu, stanęłam na chodniku i CHLUP! Odeszły mi wody, dosłownie jak na filmie. pomyślałam, że może jednak jeszcze zdążę zobaczyć chociaż tę szafę? Mąż oczy szeroko, oddech przyspieszony, prawie atak serca. No i wpakował mnie z powrotem do samochodu i wróciliśmy do domu. Wzięłam ciepły, przyjemny prysznic, ubrałam się wygodnie i spokojnie rozglądałam czy coś jeszcze potrzebuję. Niecierpliwość męża siegała jednak zenitu, więc pojechaliśmy w końcu do szpitala. Szpitala oddalonego o 30 km, bo taki sobie wybrałam. W trasie urzekł mnie widok zachodzącego słońca, jego ostatnie promienie tak przyjemnie muskały policzki przez szybę.

Narodziny nowego życia

Dla mnie wcale nie nowego, bo przecież nosiłam je pod sercem już od kilku dobrych miesięcy. Ale mimo wszystko nie byłam przygotowana na te emocje. Ta chwila kiedy dostajesz małego, różowego bloba w ramiona i myślisz WTF? A potem już tylko czujesz coraz większe zmęczenie i radość.

 

You may also like

2 komentarze

  • Ewelina Franas
    27 maja 2015 at 11:20

    Jeszcze trzy miesiące niecałe i powiem chciałabym tak piękny poród mieć 😉

  • Zofia Anlauf
    27 maja 2015 at 11:44

    Ewelina – życzę Ci tego z całego serca. Wczoraj wspominałam poród i sama do siebie się uśmiechałam. Naprawdę można !! 🙂

Skomentuj Ewelina Franas Anuluj pisanie odpowiedzi

O mnie

Zofia

Kim jestem? Hmm… Jestem tysiącem osób w jednej. Jestem kobietą, żoną, mamą, córką, wnuczką, pracownikiem, kucharką, sprzątaczką, gosposią, nianią, kochanką. Jestem sobą i jestem efektem swoich rodziców.

Zblogowani

Zblogowani